Vakantie

Het is vakantie. Je hoort het te pas en te onpas, maar er is niks van waar. Ik zit namelijk gewoon achter mijn bureau, subsidieaanvragen te schijven. Niks vakantie dus. Het verlaten kantoorpand doet me wel vermoeden dat er iets aan de hand is, maar vakantie kan het niet zijn. Als het vakantie is, zit ik nooit achter een bureau, laat staan met een opengeklapte laptop erop, op een kantoor.

Het raam staat op een kier en ik hoor vrolijke kinderstemmen vanuit ons buitenmuseum. Gek, ik hoor anders nooit vrolijke kinderstemmen vanuit ons buitenmuseum. Ze zullen wel vakantie hebben. Zij wel.

Ik ben moe, mijn hoofd loopt over en ik kan er niks aan doen dat ik chagrijnig word van de zin 'het is vakantie'. Tijd voor vakantie? Dat is het wat mij betreft zéker. Maar sommige mensen hébben vakantie. Anderen niet.