Vliebiza

Als je ergens naar toe gaat is het zaak je zo snel mogelijk aan te passen aan de daar gebruikelijke gewoonten als je een zo relaxt mogelijke tijd wil doormaken. Daarom ben ik niet gewoon op Vlieland, maar breng ik een weekend door op Vliebiza of, voor wie daar de voorkeur aan geeft, op Vlie.

Op Vlie(biza) wonen zo'n 1000 mensen, maar toch is de sfeer bijna stads te noemen. Het wemelt van de mensen waar je geen medelijden mee hoeft te hebben die hun kinderen, gestoken in zogenaamd nonchalante design-joggingbroekjes, voor 70 euro per twee uur naar vliegerles sturen terwijl ze zelf hippe rosé drinken met daarbij bitterballen van een kleine 2 euro per stuk, die lekker het eilandgevoel komen beleven.

Ondanks het stadse karakter van de zomerbevolking van het eiland vind je hier toch ook de rust die onlosmakelijk verbonden is aan een bezoek aan de Friese Waddeneilanden (Texel telt voor mij niet als eiland, daar hebben ze een stoplicht, de overtocht is te kort en bovendien ziet het eruit als een ordinair stuk Noord-Hollandse polder).

Het grote voordeel van Vlieland ten opzichte van - om maar eens wat te noemen - Ameland is namelijk dat er maar één dorp is. Je wordt dus niet verleid tot het beantwoorden van grote levensvraagstukken als 'zal ik vandaag naar Hollum fietsen?'. En als je het, zoals een goede yup betaamt, met slechts een weekend vrij moet doen, dan schiet dat met dat onthaasten op deze manier tenminste een beetje op.